Stary Krasnoludek i Pies

Stary Krasnoludek Maciej miał 15 dukatów. 
Wybrał się więc do krasnoludkowego  miasteczka, by kupić sobie buty. Od jego leśnej chatki do granic miasta prowadziła kręta
i długa droga. 
Krasnal musiał przejść obok zielonego lasu, minąć mokradła i przeprawić się przez bród na rwącej rzece. Ale że chadzał tamtędy od lat, to nic sobie nie robił z tego rodzaju przeszkód. Wyszedł więc nad ranem ze swojego domku i pewnie kroczył przed siebie. 

Czuł się dobrze. Było mu wesoło.

Z zapałem nucił starą krasnoludkową piosenkę o wschodzie Słońca i pięknym letnim dniu.  I pewnie nie stało by się nic szczególnego, gdyby na jego drodze nie stanął pies.

- A niech to! Tego tylko brakowało! – zaklął pod nosem. Wiedział bowiem, że psy są blisko ludzi i myślą po ludzku.  Natomiast Krasnoludki dawno już przekonały się, że kontakty z ludźmi dla bajkowych stworzeń nie są niczym dobrym i ukryły się bardzo głęboko.

Tak głęboko, że ludzie uwierzyli, że Krasnoludków nie ma.

Krasnal Maciej zaskoczony obecnością psa postanowił jednak nic sobie z tego nie robić. Chciał przejść tuż obok jego nosa i spokojnie pójść dalej.  Wiedział , że nie należy okazywać strachu.  Spiął się zatem w sobie i krok za krokiem maszerował do przodu. I nagle zdębiał…

- Ty musisz bardzo mnie nie lubić – odezwał się pies. - Do ciebie mówię i nie udawaj, że nie słyszysz – kontynuował czworonóg, - Słucham szanownego pana… - odezwał się Krasnoludek, gdy uznał, że dłużej udawać się nie da… -  No nareszcie – ucieszył się pies. - Wreszcie mogę z tobą porozmawiać,  - Słucham uważnie – odpowiedział  Krasnal tak elegancko, jak było go stać.

- My psy was widzimy i szczerze podziwiamy – zaczął czworonóg. - Każdy z nas też chciałby być wolny.

Chciały, jak wy, zajmować się swoimi sprawami, Ale niestety ludzie nas widzą i nas uwiązują, szkolą i wykorzystują. Musimy biegać tak, jak nam każą. W rezultacie wiele psów  nie zaznaje szczęścia. Mam więc do ciebie pytanie: Jak to zrobić, by zacząć żyć po swojemu? Jak wam Krasnoludkom się to udało?

Stary Maciej był zaskoczony tym pytaniem. Przez chwilę stał i nic nie mówił.  Aż w końcu zrozumiał, co ma mu odpowiedzieć: - A czy spróbowaliście kiedyś uciec? – spytał, - Niejeden z nas próbował – odpowiedział pies, - Ale czy spróbowaliście tego kiedyś wszyscy i w jednej chwili? – zapytał Krasnal. - Nie. Nigdy – odrzekł pies. - No właśnie. I dlatego ludzie nigdy o was nie zapomną – odpowiedział pieskowi.  Poczekał chwilę, a później poszedł dalej. Pies już nic nie mówił.

Krasnoludek widział go samego na drodze. I było mu go szczerze żal.  Ale pojął, że nikt za niego nie podejmie tej decyzji. Szedł więc Krasnoludek swoją drogą, Kupił sobie w miasteczku wymarzone buty, a wieczorem spokojnie wrócił do domu. Wiedział, że pies już go nie zaczepi.  No chyba, że po to, by pochwalić się tym, że ludzie już o nim zapomnieli...

Stary Krasnoludek i Pies (Czwarta Bajka dla Siostrzenicy Mai) Autor: Robert Gorczyński Przysłana bajka została zilustrowana w czasie ferii zimowych 2017 przez Wanessę i Julię w Spichlerzu Książki.